Betty Woodman (Norwalk, Verenigde Staten, 1930 - Italië, 2018), 1990 - 1995
Aardewerk, B. 55 cm H. 71 cm D. 22 cm
Ottema-Kingma Stichting (OKS 1999-005), in bruikleen gegeven aan Keramiekmuseum Princessehof, Leeuwarden
Techniek
De gedraaide vazen van geglazuurd aardewerk zijn als paar (denk aan een kaststel) door de kunstenares ontworpen. De beschildering komt uit één palet en de vormen van de twee objecten zijn complementair, doordat er aan de vaasvormen allerlei platte flappen zijn geboetseerd. De flappen bestaan uit rondingen en scherpe hoeken, waardoor zij lijken te zijn uitgeknipt als zijnde van papier. Eén zijde van de vazen is met wilde toetsen in witte en groene tinten geglazuurd, en de andere zijde met primaire kleuren als blauw, geel en oranjerood op een crème kleurige basis. De decoratie bestaat uit monochrome kleurvlakken en grove plantmotieven (lelies), zoals die werden afgebeeld door de Etrusken.
Vazen of beelden?
Aan deze twee expressionistische vazen van Betty Woodman kan men nauwelijks onverschillig voorbijgaan; ze zijn groot, extravagant van vorm en opvallend wild en met grove glazuurtoetsen beschilderd. Het gaat bij het keramisch werk van Betty Woodman om een symbiose van schilderen en beeldhouwen. De beschildering en de exuberante contouren van de vazen bepalen de zeggingskracht van het werk. Als een stel vullen de contouren van de vazen elkaar aan. Opvallend is daarbij dat het werk net als bij een sculptuur van de andere kant gezien een geheel andere aanblik oplevert, mede door het andere kleurenpalet. Woodman’s werkwijze omvat een manier van schilderen in de ruimte die een relatie met de beeldhouwkunst legt. De grote flappen moeten niet verward worden met de oren van een traditionele pot. Het zijn vormgevende onderdelen van haar ruimtelijke schilderwerk. De vazen dienen naast elkaar te worden opgesteld zoals aangegeven op de foto.
Inspiratie
Betty Woodman (14-05-1930 - 2-01-2018) kreeg haar opleiding aan de voor de keramiek in de USA zo belangrijke Alfred University, school for American craftsman van 1948-1950. Jarenlang oefende zij haar vak uit als maakster van studio-gebruiksaardewerk. Dankzij haar vele reizen en studie van de keramiek is zij uitstekend op de hoogte van de keramiekgeschiedenis. Zij woont al vele jaren gedeeltelijk in Italië en heeft een bijzondere liefde opgevat voor het aardewerk van de Etrusken. Ook de Chinese keramiek en vooral de kleurrijke voorbeelden uit de Tang-dynastie hebben haar warme belangstelling, evenals keramiek uit de Griekse oudheid. De gemeenschappelijke lijn in deze interesses lijkt zich te richten op het oorspronkelijke en pure in deze keramiek en minder op technische verworvenheden.
De tactiele kwaliteit, die zo vaak bepalend is voor de charme van het keramische object is hier grotendeels opgeofferd aan iets anders. Interessant is in dat verband dat ze in interviews heeft verklaard dat ze in 1948 werd geconfronteerd met de schilderijen van Frank Stella, die haar de ogen openden om keramiek te zien in een groter verband, gerelateerd aan andere kunstvormen.
Het Princessehof beschikt over een aantal objecten van deze gerenommeerde kunstenares.
In 2006 hield het Metropolitan Museum of Art in New York een solotentoonstelling gewijd aan aan het werk van Woodman.